Ontstaan
IETS OVER
SIGARETTENPEUKEN
EN EEN
BOEKENZETEL
Ik heb altijd al een fascinatie gehad voor recycleren.
Enkele jaren geleden raapte ik bijvoorbeeld een duizendtal sigarettenpeuken op van de straten. Ik maakte er een kostuum van. Daarna vertrok ik op mijn eerste onbezonnen trip. Toen nog zonder Gaston, mijn bus, maar met Taylor, ons klein autootje, reed ik naar een woonzorgcentrum in Hoboken om een honderdtal boeken te redden van het stort en ze zo een tweede leven te geven. Resultaat: een boekenzetel.
Mijn rugzakken ontmaagding
De eerste rugzak die ik maakte, was er eentje van gerecycleerd materiaal, ook wel afval… Ik gebruikte spanriemen van auto’s die ik langs de weg vond als rugzakbanden. Interessante krantenartikelen vormden de stof van de rugzak. Een rugzak die informeerde over “De hamburger die ruikt en smaakt naar vlees, maar die volledig plantaardig is” en over het feit dat “Ecologische sekspeeltjes aan populariteit winnen”.
De volgende was er eentje voor mijn beste vriendin. Een oude boksbal en de pagina’s uit een goed boek vormden de hoofdmaterialen van deze kleurrijke rugzak.
De tweedehands-
advertentie
Geadverteerd als “enkele rollen pvc” wilde een oud-springkasteelmaker van zijn inboedel af geraken. Ik, de opportunist, begon met Gaston, mijn bus, aan een nietsvermoedende trip met als eindbestemming het adres van Meneer De Oud-Springkasteelmaker. Resultaat: een garage die vol staat met loodzware pvc-rollen.
Na de rollen pvc van Meneer De Oud-Sprinkasteelmaker, kwamen er steeds kansen om een springkasteel van het stort te redden. Voor ik het wist was ik Mevrouw Springkasteelredster geworden.
Het Eman Project
Het Eman project kreeg mijn naam, in de hoop zo dicht mogelijk bij mezelf te blijven. Zoals je hierboven al kon lezen, heb ik een fascinatie voor het recycleren van oude dingen. Opgegeven materialen een nieuw leven inblazen, geeft mij voldoening.
Rugzakken boeien me. Het rugzakken idee bleef door mijn hoofd spelen. De tas die zoveel belangrijks bevat, hoort die er niet leuk uit te zien? De tas die een leven lang, of toch voor een heel lange periode, aan jouw rug vastgemaakt zit, hoort die je niet blij te maken?
Mijn doel is om mensen van tassen te voorzien die meer zijn dan enkel en alleen opbergruimte. Met veel liefde en handenarbeid maak ik van de pvc-rollen van Meneer De Oude- Springkasteelmaker en alle gepensioneerde springkastelen een al dan niet gepersonaliseerde tas voor jou. (Een klein beetje zoals een hondje uit het asiel, wie kan daar nu nee tegen zeggen?)
